در برخوردهاى اجتماعى، يكى از عوامل محبت آفرين و تحكيم روابط، داشتن حالت و روحيهى سپاسگزارى و قدردانى و حقشناسى نسبت به مردم است. همواره سپاس و تشكر، در مقابل نعمت است. نعمت و احسان هم يا مستقيما از سوى خدا به ما مىرسد، يا بندگان خدا واسطهى خيرند و نيكى بر دست آن ها جارى مىشود و ما از نيكوكاريها و ياريها و مساعدت هاى مردم بهرهمند مىشويم و نعمت الهى از اين طريق شامل ما مىگردد. تصور نشود كه شكر خدا با سپاس از مردم منافات دارد، بلكه گاهى شكر الهى در سايهى تقدير و تشكر و حقشناسى از مردم تحقق مىپذيرد و خداوند به اين گونه سپاسگزاري ها راضى است، بلكه به آن دستور مىدهد. پس، بحث شكر، اختصاص به زبان ذاكر و قلب شاكر و سجدهى شكر در برابر نعمت هاى الهى و در پيشگاه خداوند متعال ندارد، بلكه جلوهاى از شكر هم در ارتباط با نعمت ها و نيكي هايى است كه از مردم به ما مىرسد و نسبت به آنان هم بايد شاكر باشيم.
پرسش مهر 18/ وبلاگ زیباترین کلام مردم ,بلكه ,الهى منبع
درباره این سایت